پزشکان و متخصصان تغذیه برای کسانی که مشکلات تغذیه دارند و یا از وزن و رشد خود ناراضی هستند رژیم غذایی ارائه می دهند که دارای ۶ وعده غذایی در روز است. به طوری که مقدار غذای هر وعده در دو وعده تقسیم می شود.
معمولاً به افرادی که خواستار افزایش تأثیرات آنابولیکی در عضلاتشان هستند توصیه می شود که وعده های غذائی شان را در حجم کمتر و در وعده های بیشتر و فواصل زمانی معین در طول روز میل کنند. به طور معمول پایه این نوع رژیم ها تشکیل شده است از دریافت یک وعده حاوی پروتئین در فواصل دو تا دوساعت ونیم یک بار به جهت حفظ سطح پلاسمای آمینواسید در یک حد معین و در نهایت افزایش خاصیت بالانس نیتروژن مثبت در بدن. قرار گرفتن بدن در وضعیت بالانس نیتروژن مثبت یعنی افزایش رشد عضلانی. در عمل، خیلی از بدنسازان به صورت روزانه سعی در دریافت ۴ تا ۸ وعده غذا دارند که البته لزومی هم ندارد که تمام وعده های غذایشان به صورت جامد باشد و نوشیدن یک محلول پروتئینی در برخی از وعده ها حکم یک وعده غذائی را برای آنها دارد.
خوردن وعده های غذائی کم حجم به چند دلیل ایده بهتری می باشد. جدای از حفظ بالانس نیتروژن مثبت برای مدت طولانی تر. خوردن غذای کم حجم در وعده های بیشتر این اجازه را به فرد می دهد که روزانه کالری بیشتری به بدن برساند و در عین حال احتمال افزایش درصد چربی را هم به حداقل برساند. تحقیقات زیادی، سنخیت این موضوع را تأیید کرده که خوردن یک میزان مشخص کالری به صورت ۴ تا ۵ وعده در روز در قیاس با خوردن همان میزان کالری در ۲ تا ۳ وعده افزایش درصد چربی به مراتب کمتری را برای فرد در پی داشته است که البته این مسئله به میزان قابل توجهی با کنترل ترشح هورمون انسولین مرتبط می باشد.
وعده های غذائی پرحجم ترشح بیشتر هورمون انسولین را در پی دارد و انسولین هم در جواب تمایل بیشتری به ذخیره کالری به صورت چربی در بدن دارد. به طور معمول آزادسازی انسولین کمتر در هر وعده غذائی به معنای سنتز کمتر چربی در بدن می باشد. و تنها استثناء این قانون در طول زمان دو ساعت بعد از تمرین می باشد. در وعده غذائی بعد از تمرین که معمولاً به شکل محلول حاوی پروتئین و کربوهیدرات ساده است ترشح انسولین زیاد می شود.
ولی همین ترشح زیاد هم در این مقطع به عنوان یک یاری رسان و تسریع دهنده در روند ریکاوری عضلات که شامل افزایش سنتر گلوکز و بارگیری آمینواسید به داخل سلول های عضلانی است عمل می کند.
با وجودی که این نوع رژیم های غذائی بسیار معقول و مؤثر به نظر می رسند ولی به چند دلیل به افراد مسن پیروی از این رژیم توصیه نمی شود. چون در یک تحقیق به عمل آمده بر روی چند زن مسن مشخص شد که بالانس مثبت نیتروژن آنها در صورت دریافت دو وعده غذا در طول روز بسیار بهتر بوده است. علت این چنین حالتی را محققان پدیده Pulse Pattern می دانند که در این وضعیت احتیاج بیشتر به آمینواسیدهای آزاد در خون جهت افزایش سنتز پروتئین پیش می آید. در این خصوص جای تعجب است چون اکثر عملکردهای بدن با پیری روند نزولی به خود می گیرند. ولی استخراج آمینواسید در روده روند صعودی پیدا می کند.
بنا به تحقیقات مشابه دیگر می توان این طور جمع بندی کرد که افراد مسن نیازی به پیروی از این نوع رژیم ندارند ولی برای افراد جوان پیروی از رژیم های غذائی کم حجم و در وعده های بیشتر مؤثر و مفید می باشد.
منبع سایت : دکتر سلام