لباس‌های محبوب امروزی و تاریخچه هر یک از این لباس‌ها

لباس گلدار، کفش پنجه باریک، بارانی، دکمه سردست، چتر و اکسسوری‌ها و لباس‌های محبوب دیگر چطور به وجود آمدند؟ چه کسی برای اولین بار از آن‌ها استفاده کرد و این لباس‌ها چطور محبوب شدند و به شکل امروزی درآمدند؟ این‌ها سوالاتی است که ممکن است ذهن‌های کنجکاو را هر روز به خود درگیر کند اما تاریخچه مد تاریخچه‌ای پر فراز و نشیب است و هر لباسی در آن سرگذشت خاص خود را دارد که آشنا شدن با آن‌ها به دانش ما خواهد افزود.
در این مقاله تخصصی از مجله قرمز ما شما را با تاریخچه لباس‌ های امروزی آشنا خواهیم کرد و به شما خواهیم گفت که هر یک از این لباس‌ها از کجا آمده‌اند و چطور به شکل امروزی مورد استفاده قرار گرفتند.

کفش‌های پنجه باریک از کجا آمدند؟

این روزها همه جا می‌توان کفش‌های پنجه باریک را دید، این ترند جالب امروزه جزو محبوب‌ترین کفش‌های زنانه به شمار می‌رود که از نظر استایل هم مزایای زیادی دارد مثلا این کفش‌ها حتی اگر پاشنه هم نداشته باشند باعث می‌شوند پاهای شما باریک‌تر به نظر برسد و در نتیجه قدبلند دیده شوید. اما کفش‌های پنجه باریک محدود به چند دهه اخیر نیستند و تاریخچه آن‌ها به قرن چهاردهم می‌رسد.

در آن زمان اشراف زادگان لهستانی از انگلستان دیدار کردند و مردم بریتانیا را با مد و فشن آشنا کردند. از آن زمان استفاده از کفش‌های پنجه باریک در انگلستان به شدت رواج یافت و کفش‌های مورد استفاده توسط مردم به حدی بلند بودند که زنجیری از نوک پا به زانو وصل می‌شد تا از کشیده شدن نوک کفش روی زمین جلوگیری کند.

کار به جایی رسید که قانون گذاران وارد عمل شدند و قانونی تصویب کردند که به موجب آن نوک کفش مردم عادی نمی‌توانست از ۶ اینچ (۱۵ سانتی‌متر) بلندتر باشد. اما اشراف زادگان می‌توانستند کفش‌هایی با طول دو برابر طول پای خود بپوشند.

شکسپیر چه نقشی در اختراع لباس‌های امروزی داشت؟

بارانی یکی از لباس‌های محبوب و کلاسیک امروزی است که کاربرد زیادی حتی در روزهای غیربارانی دارد. این لباس تاریخچه خاصی هم دارد و ابداع آن توسط بربری موسس برند بربری انجام شد. بربری نخستین پارچه ضدآب را موسوم به گاباردین اختراع کرد و آن را برای تولید بارانی زنانه و مردانه به کار برد. اما قرن‌ها قبل از آن، شکسپیر شاعر و نویسنده شهیر بریتانیایی در یکی از نمایشنامه‌های خود به نام “تاجر ونیزی” به لباسی شبیه به بارانی اشاره می‌کند، شنلی ضخیم و خشن که به عنوان پوشش در طوفان مورد استفاده قرار می‌گیرد. در طول جنگ جهانی اول نیز افسرهای بریتانیایی از لباس‌هایی گرم و ضدآب استفاده می‌کردند تا نیروهای خود را گرم و خشک نگه دارند.

لباس‌های گلدار رنگارنگ از کجا آمدند؟

وقتی صحبت از فصل بهار و تابستان می‌شوند همه به لباس‌های گلدار زیبا و رنگارنگ فکر می‌کنند، این لباس‌های محبوب و پرکاربرد در رنگ‌های روشن و جذابی تهیه شده و با نام “لباس لی‌لی” شناخته می‌شوند. اما این نامگذاری از کجا آمده است؟ زمانی که لی‌لی پولیتزر در سال ۱۹۵۹ در پالم بیچ مشغول وقت گذرانی بود تصمیم گرفت یک دکه کوچک آبمیوه فروشی باز کند و در کنار کسب درآمد از کسالت هم رهایی پیدا کند.

اما او پس از مدتی دریافت عصاره مرکبات لباس‌های او را خراب کرده و باعث شده‌اند که رنگ آن از بین برود. او اندیشید که چه طرح و رنگی می‌تواند این لکه‌های روشن را بپوشاند و به این ترتیب لباس گلدار روشن موسوم به “لی‌لی” طراحی و تولید شده و به یکی از لباس‌های محبوب آن دهه تبدیل شد.

استفاده از چتر از چه زمانی رایج شد؟

برای هزاران سال چتر در کشورهایی مثل مصر، ژاپن، چین، بین النهرین و هندوستان به عنوان یک سرپناه برای حفاظت ر مقابل تابش شدید خورشید مورد استفاده قرار می‌گرفت و استفاده دیگری نداشت. در زمان بارش باران نیز مردم سعی می‌کردند در خانه‌ها و یا کالسکه‌های خود بمانند تا خیس نشوند تا این که در قرن هفدهم و هجدهم چترها به عنوان حفاظ در مقابل بارش باران مورد استفاده قرار گرفتند و باز هم چند دهه دیگر طول کشید تا چترها کاربردی‌تر و سبک‌تر شوند و به شکل یک اکسسوری کوچک و قابل حمل توسط همه مردم درآیند.

آیا دکمه سردست برای میدان نبرد اختراع شده بود؟

سرآستین‌های مدل فرانسوی سرآستین‌هایی هستند که با دکمه و جادکمه معمولی بسته نمی‌شوند بلکه شما برای بستن آن‌ها به دکمه سردست نیاز دارید. اما این مدل سرآستین و دکمه از کجا آمده است؟ یک روایت نه چندان معتبر وجود دارد که می‌گوید این سردست‌ها به این دلیل به این شکل طراحی شدند تا در میدان نبرد به عنوان دستمال گردن مورد استفاده قرار بگیرند.

اما این تصور درست نیست و ابداع این آستین‌ها همان طور که از نامش پیداست توسط خاندان سلطنتی فرانسه در قرن شانزدهم صورت گرفته است. در آن زمان مردم عادی سرآستین‌های باز و آزادی داشتند و اشراف برای این که از مردم عادی مجزا شوند موظف شدند سرآستین‌های خود را با قفل و دکمه ببندند. بریتانیایی‌ها نیز این سبک را فراگرفتند و این مدل سرآستین امروزه به عنوان سرآستین دوبل هم شناخته می‌شود.

کفش‌ها چطور نامگذاری شدند؟

در قرن شانزدهم در انگلستان، مردان خدمتکار به پوشیدن کفش‌های پاشنه دار علاقه داشتند و این کفش‌ها موقع راه رفتن صدای خاصی تولید می‌کرد که از نظر مردم شبیه به صدای پمپ آب بود به همین دلیل عبارت Pump در زبان انگلیسی به کفش پاشنه بلند اطلاق شد. در اواخر قرن نوزدهم زمانی که کفی کفش‌ها از لاستیک ساخته می‌شد موقع راه رفتن هیچ صدایی تولید نمی‌کرد و عبارت Sneaky به معنای دزدکی راه رفتن در مورد آن‌ها به کار می‌رفت.

به همین دلیل کفش‌هایی که کفی لاستیکی داشتند با نام اسنیکرز شناخته شدند. عبارت Stiletto که امروزه به کفش پاشنه بلند نوک تیز اطلاق می‌شود یک عبارت ایتالیایی مربوط به دوران رنسانس است، در این دوره به چاقوی باریکی که آدمکش‌ها با خود حمل می‌کردند استیلتو گفته می‌شد. کفش‌های مردانه تک بندی که امروزه با نام مری جین شناخته می‌شوند از روی نام یکی از شخصیت‌های یک کتاب کمیک کودکانه که در اوایل قرن بیستم چاپ شده بود نام گذاری شد.

چند حقیقت تاریخی جالب دیگر درباره مد و فشن

سوراخ کردن گوش: هیچ کسی دقیقا نمی‌داند که مردم از چه زمانی به سوراخ کردن گوش‌های خود روی آوردند اما شواهدی وجود دارد که نشان می‌دهد زنان سومری در ۲۵۰۰ سال قبل از میلادی گوش‌های خود را سوراخ کرده و از گوشواره‌هایی به شکل حلقه و نیم حلقه از جنس طلا استفاده می‌کرده‌اند. مردان نیز در مصر باستان به سوراخ کردن گوش‌های خود علاقه داشتند و تاریخچه استفاده از جواهرات در این کشور به حدود ۱۵۰۰ سال قبل از میلاد بازمی‌گردد.

نیم تنه ورزشی زنانه: در سال ۱۹۷۷ لیسا لیندال دانشجوی دانشگاه ورمونت علاقه زیادی به دویدن داشت و هر هفته ۳۰ مایل می‌دوید اما او در لباس زیر خود احساس راحتی نمی‌کرد و به دنبال لباسی بود که بتواند بدن او را محکم نگه دارد. او با کمک دو همکلاسی خود بندهای لباس زیر خود را به هم دوخت و به این ترتیب نیم تنه ورزشی به وجود آمد. یک سال بعد کمپانی JogBra تاسیس شد و لباس‌های ورزشی مخصوص بانوان را در انواع مختلف به بازار عرضه کرد و امروزه نیم تنه ورزشی به عنوان یکی از لباس‌های محبوب زنانه شناخته می‌شود.

کیف زنانه: در زمان‌های دور خانم‌ها وسایل مورد نیاز خود را در یک کیسه کوچک قرار داده و به زیر لباس‌های خود گره می‌زدند طوری که از طریق درزهای دامن خود به راحتی به آن دسترسی داشته باشند. از اوایل قرن نوزدهم این کیسه‌ها ظریف‌تر شده و از جنس‌های نرم‌تری دوخته شدند. به همین دلیل دیگر خانم‌ها نمی‌توانستند آن‌ها را زیر لباس‌های خود مخفی کنند و از آن زمان کیف‌های دستی کوچک زنانه رایج شد.

منبع: مجله قرمز