(طراحی مد و لباس یک کنش خوداگاهانه است جهت بیان مفهوم.از همان اغاز کار ،طراحی لباس برای بسیار بیشتر از یک صنعت و افسون بود.طراحی لباس راهی صاف و ساده ست برای فرار از واقعیتهای روز مره زندگی.)
ویکتور و رلف حین تحصیل در رشته ی طراحی لباس در اکادمی هنر و طراحی ارنهم با یکدیگر اشنا شدند و بلافاصله بعد از فارغ والتحصیلی همکاری خود را اغاز کردند.این دو طراح لباس هلندی خانه ی مد ویکتور و رلف را در سال ۱۹۹۳ افتحاح و بدین ترتیب اولین مجموعه لباس خود را ارائه کردند.
انها طراحی ها و لباس های خود را در گالری هنری به عنوان یک اثر هنری در معرض دید عموم قرار دادند که به طور واضحی با روند طبیعی تکامل حرفه ای یک طراح لباس بسیار متفاوت است.
انها در ابتدا در سال ۱۹۹۴ مجموعه ی زمستان عشق را در موزه ی هنر مدرن دلاویله پاریس و متعاقبا در سال بعدلباس های خود را در گالری هنری به نمایش گذاشتند و مچنین در سال ۱۹۹۶ چیدمانی در گالری تورچ امستردام اجرا کردند که عبارت بود از شیشه های عطری که در دریچه ای برای باز کردن و مصرف ان وجود نداشت.
انها بار دیگر در مجموعه های پاییز و زمستان ۱۹۹۶-۱۹۹۷ مفهوم تبلیغات در دنیای مد و هنر دهه ی نود را به سخره گرفتند. این مجموعه در واقع وجود خارجی نداشتو هیچ گونه لباسی طراحی یا دوخته نشده بود. تنها پوسترهای خود را روی دیوار های پاریس چسباندند و نسخه هایی از ان را برای خبرنگاران مد فرستادند که زیر ان را به زبان انگلیسی و فرانسه نوشته شده بود:اعتصاب ویکتور و رلف زمستان ۱۹۹۶-۱۹۹۷.
انها در سال ۱۹۹۸ نمایشگاهی در موزه ی گرونینگر ترتیب دادند که شامل بیست و هشت دست لباس منتخب از پنج مجموعه ی پیش انها بود.
انها توجه کمتری بیشتر به فروش لباس هایشان داشتند بیشتر توجه انها بر چگونگی طراحی صحنه،پرفورمنس،ریتم و طرز حرکت و ایستادن مدل ها بود.
فلسفه طراحی های ویکتور و رلف بر مبنای تخیل ازاد و جهان رویایی است.جهانی که بتواند اجزایی از خود را به نظان مد وام دهد.جانی رویتیی و زنانه.این دو میگویند:ما به ان چه مردم نیاز دارند نمی اندیشیم.پیامی که ارتباط مستقیمی به ان چه می گوییم و ان چه انجام می دهیم دارد.پرسش هایی که در حوزه ی طراحی لباس مطرح میشوند،خود به انگیزه هایی برای خلق اثار ما دو نفر تبدیل میشوند.این پرسش و شک و شبهه ها درباره ی انتخاب رسانه و واسطه های انتقال مفهوم،خود انگیزه ساز ما می شوند.
معمولا در اخر نمایش لباس طراحان لباس برای تشکر از حضار روی صحنه می ایند ،ولی در نمایش مجموعه ی پاییز و زمستان ۲۰۰۰-۱۹۹۹ ویکتور و رلف که معروف به عروسک روسی است ،خود طراحان روی صحنه حضور دارند.
در ابتدای نمایش مخاطبین تنها یک جفت کفش که روی پایه ای گردان قرار داشت را می دیدند.در ادامه این نمایش مدل وارد صحنه می شود و خشک و صاف مقابل پایه می ایستد،ویکتور ورلف وارد می شوند،ابتدا به ارامی کفش هارا به پای مدل و سپس شروع به پوشاندن لباس لباس این مدل واحد می کنند.
لباس ها لایه به لایه ،روی یکدیگر پوشانده می شوند تا زمانی که مدل تمامی لباس های مجموعه که شامل ده دست لبا به وزن هفتاد کیلوگرم می شود را به تن کرده باشد.در انتها مخاطب با تن پوشی غول اسا مواجه می شد که تنها سر مدل در ان نمایان بود و او را تبدیل به یک عروسک بی حرکت میکرد.
انها بار دیگر این مفهوم را در مجموعه پاییز و زمستان ۲۰۱۰-۲۰۱۱ به صورت وارونه پیاده می کنند. در این نمایش مدل روی صحنه با لباسی حجیم ایستاده و طراحان یک به یک لباس ها را از ن او می کنند.مدل باز در نقشی عروسکی است،اما این بار عروسک تو در تو یا همان ماتروشکا.
نمایش پاییز و زمستان ۲۰۰۲-۲۰۰۳این طراحان به یقین یکی از خلاق ترین نمایش های تاریخ مد است. انها در تمامی لباس های این مجموعه از پارچه ای به رنگ ابی لاجوردی که مشهور به ابی کلاین نقاشی مشهور فرانسوی است استفاده کردند.این رنگ عملکردی مانند پرده ابی کروماکی در صنعت سینما و عکاسی دارد که برای عکاسی و فیلم برداری جلوه های ویژه استفاده می شود و می توان هر گونه تصویر و ویدیویی را روی ان افکند. در این اجرا ویدئو هایی از مناظر طبیعی و شهری روی لباس مدل ها افکنده و باعث ناپدید شدن لباس ها بر تن مدل های میشد.
((ما میخواهیم مد به عنوان مد قضاوت شود و کارکردش هم این چنین باید باشد.اما فراتر از ان چیزی که ما شخصا دوست داریم از طریق اثرمان بیان کنیم تا از طریق سیرتکاملی استایل یا شیوه پوشش.))
در مجموعه بهار تابستان ۲۰۰۶ به نام وارونه لباس ها به دو صورت نمایش داده میشوند:ابتدا مدل لباسی که به صورت عادی پوشیده میشود و بعد بلافاصله تکرار همان مدل را میبینیم منتهی این بار به صورت وارونه.
مجموعه سال ۲۰۰۷-۲۰۰۸که نمایش مد نام گرفته است،بسیار متفاوت است. در این نمایش،لباس بر تن مانکن زنده به شکلی زوایای خود را به مخاطب نشان میدهد. برای این کار،طراحان از میله های نگه دارنده افقی و عمودی استفاده میکنند تا بخش هایی از لباس از ان ها اویزان شود و بدین وسیله مخاطب با جزییات لباس که در حالت عادی دیده نمی شود اشنا شود و هم چنین توجه مخاطب را به هماهنگی بین مدل و نمایش لباس جلب می کند.
در مجموعه پاییز ۲۰۰۵ در ان مدل ها در حالی که در رختخواب بودند ظاهر شدند.
گردآوری : هانیه لقایی