در این مقاله به آموزش اصول اندازه گیری و تهیه الگو به طور صحیح و کامل و با جزییات پرداخته ایم.
اندازه گیری کارور شامل ۴ بخش می شود :
سرشانه: از سرشانه در یک سمت تا سرشانه در سمت دیگر با متر اندازه‌گیری می‌شود.
تنه پشت: از زیر بغل در یک سمت تا زیر بغل در سمت دیگر در قسمت تنه پشت.
تنه جلو: مانند پشت، از زیر بغل‌ها از روی سینه، رد شده و اندازه‌گیری می‌شود.
قد بالاتنه: از آخرین مهره گردن یا قسمت سرشانه در قسمت پشت تا خط کمر اندازه‌گیری می‌شود.
اصول اندازه گیری الگو کشی بالاتنه پشت
اندازه‌های گرفته شده را روی کاغذ منتقل کنید؛ به اندازه قد بالاتنه، خطی رسم کنید. برای پیدا کردن خط سینه، قد بالاتنه پشت را تقسیم بر ۲ کرده، سپس به‌علاوه ۳ کنید؛ این نقطه را از بالا روی خط اولیه الگو علامت بزنید.
مجددا از بالا تا خط سینه را نصف کرده و علامت بزنید.
تمام این نقاط علامت‌زده شده، از بالا به پایین، به این شرح است:
گردن
کارور
سینه
کمر
اکنون اندازه سرشانه را تقسیم بر ۲ کرده (زیرا نصف الگو کشیده می‌شود) و عدد به‌دست آمده را در قسمت عرض الگو از گردن بکشید.
حالا برای قسمت سینه، سراغ ته پشت رفته، آن را مجددا نصف کرده، روی خط سینه کشیده و علامت بزنید. این نقطه تا قسمت کمر به پایین امتداد می‌یابد.
برای خط گردن در خانم ها اصولا ۶ تا ۷ سانت در عرض و ۳ سانت در طول را با خطوط اولیه، علامت‌گذاری کرده و نقاط را به‌صورت هلال گردن به هم وصل کنید.
سپس از نقطه سرشانه، مجددا ۳ سانت پایین آمده و با خطی به هلال گردن وصل کنید تا خط سرشانه ایجاد شود.
اندازه کارور را مشخص کرده و انتهای سرشانه را در طول، به کارور وصل کنید و به‌سمت سینه، هلال کنید و خط کمر را ببندید.
ویدئوی آموزش اصول اندازه گیری و تهیه الگو
اگر اندازه‌گیری دقیق و صحیح باشد، می‌توان لباسی را بدون پرو از کار درآورد .
در این مقاله به اصول اندازه‌گیری پرداخته‌ایم.
اولین قسمت اندازه‌گیری را از بالا و از گردن شروع کنید.
دور گردن
دور گردن، طوری اندازه‌گیری می‌شود که نه تنگ و نه آزاد باشد؛ بلکه دقیقا خودِ گردن، کاملا معمولی اندازه‌گیری می‌شود.
دور سینه
متر را زیر بغل گذاشته و روی برجسته‌ترین قسمت سینه قرار دهید؛ طوری که کاملا به بچسبد و فضای آزادی نداشته باشد، اما نه‌اینکه تنگ باشد.
دور کمر
شاید شخص، شکم داشته باشد و محل دقیق کمر، قابل تشخیص نباشد؛ در این مورد، دست را باید طوری از آرنج خم کرد که آرنج ها در امتداد پهلو قرار گیرند و دقیقا از زیر خط آرنج، خط کمر را اندازه‌گیری کرد؛ و مطابق آنچه گفته شد، متر، نباید تنگ یا گشاد باشد.
دور باسن
نکته مهم این است که متر دقیقا باید روی برجسته‌ترین قسمت باسن قرار گرفته باشد؛ یعنی متر کاملا برجستگی باسن را در برگرفته باشد.
نکته دیگر این است که به عدد بدست آمده نباید اکتفا کرد، چرا که ممکن است شخص، پهلو یا برجستگی ران داشته باشد؛ پس بهتر است پس از اینکه میزان باسن بزرگی به‌دست آمد، متر را در امتداد بدن تا کمر و پایین ران حرکت دهید تا دقیقا مشخص شود که متر گیر نمی‌کند و نیازی نیست به عدد بدست آمده، مقداری اضافه کرد.
اگر متر گیر کرد، با توجه به بزرگی آن ناحیه (پهلو یا ران)، عدد باسن بزرگ تغییر می‌کند.
بلندی باسن
اکنون، کمر و باسن بزرگ اندازه گیری شد و باید فاصله این دو اندازه گیری شود که اصطلاحا بلندی باسن نامیده می‌شود؛ برای اندازه گیری بلندی باسن، یک بند به ناحیه کمر بسته می‌شود. اکنون، خط کمر، مشخص شده؛ برجستگی باسن هم که تعیین شده؛ سپس فاصله این دو خط (خط کمر تا برجسته ترین ناحیه باسن) را به‌عنوان بلندی باسن یا قد باسن اندزه‌گیری کنید.
کارور جلو
نقطه وصل شدن دست به تنه (زیر بغل)، از یک سمت به سمت دیگر؛ درواقع، از محل وصل شدن دست در یک‌طرف تا محل وصل شدن دست در طرف دیگر، کارور جلو در نظر گرفته می‌شود.
قد سینه
متر را دقیقا در سرشانه گذاشته و تا برجسته‌ترین قسمت سینه، به‌عنوان بلندی سینه اندازه‌گیری می‌شود.
بلندی بالاتنه
متر را بعد از اندازه گیری بلندی سینه تا کمر، ادامه دهید تا قد بالاتنه به‌دست بیاید.
فاصله سینه
این اندازه، برای برش‌های عمودی منحنی و اینکه نوک ساسون به کجا وصل شود، لازم است؛ از برجسته‌ترین قسمت در سمت چپ تا برجسته‌ترین قسمت در سمت راست.
کارور پشت
دقیقا از محل وصل شدن دست به تنه از یک سمت تا سمت دیگر.
معمولا عدد کارور پشت، باید حدود یک تا یک‌ونیم سانتی‌متر، بیشتر از کارور جلو باشد؛ البته این اندازه، به طرز ایستادن شخص هم بستگی دارد .
اگر شخص، انحنا را به سمت پشت قرار دهد، به‌طور خودبه‌خود، کارور جلو، زیاد و کارور پشت، کم می‌شود؛ ولی اگر شخص، انحنا را به طرف داخل قرار دهد، کارور جلو، کم و کارور پشت، زیاد می‌شود.
تمام شانه
دقیقا از سر شانه (برجسته ترین نقطه سرشانه) یک‌سمت تا سرشانه سمت دیگر.
قد آستین
اگر دست را درحالیکه صاف است، اندازه بگیرید و سپس دست، خم شود، آستین به‌سمت بالا کشیده شده و کوتاه می‌شود؛ پس بهتر است که دست، خم و شکسته شود و از سرشانه تا مچ را اندازه بگیرید.
دور بازو
دست، خم شود ،و ه پهلو بچسبد و ترجیحا مچ بسته شود؛ که در اثر انقباض، بیشترین اندازه بازو گرفته شود.
مچ
تنها جایی که کمی آزادتر گرفته می‌شود، ناحیه مچ است. برای اندازه‌گیری مچ، دو بند انگشت زیر متر می‌گذاریم.
اندازه‌گیری پایین‌تنه
قد کمر تا پا
دست، شکسته شود تا خط کمر مشخص شود و زانو کمی خم شود. متر را روی پا گذاشته و به ترتیب، بالای زانو، روی زانو، زیر زانو و روی کفش را اندازه بگیرید.
زمانی که برای شلوار یا دامن، اندازه می‌گیرید، حتما کفشی را که با لباس می‌پوشیده، استفاده کنید.
حتی در بالاتنه، با لباس زیری که می‌خواهید در زیر لباس بپوشید، عمل اندازه گیری را انجام دهید.
قد فاق یا خط ران
شخص، روی یک سطح صاف بنشیند که فرو رفته نباشد؛ دست، شکسته باشد و خط کمر، کاملا مشخص باشد؛ سپس از کف پا تا کمر را با خط‌کش اندازه‌گیری بگیرید.
عدد کف حلقه و عدد اختلاف قد بالاتنه پشت و جلو، در جدول‌های سایز بوده و می‌توانید هنگام رسم الگو از جدول استفاده کنید.
ویدئوی آموزش اصول اندازه گیری و تهیه الگو
بیشتر بخوانیم : آموزش رگالی کردن الگو
دست را در امتداد بدن قرار داده و محلی را که دست از بالاتنه جدا شده، مشخص کنید؛ این نقطه، محل کارور است.
حالا از کارور یک سمت تا کارور سمت دیگر را اندازه بگیرید.
در قسمت پشت نیز به همین صورت، جایی که دست از بدن، جدا شده، کارور پشت محسوب می‌شود.
با تماشای فیلم‌های آموزش خیاطی، به سادگی و راحتی مهارت‌های جدید خیاطی را یاد خواهید گرفت. این فیلم‌های آموزشی به شما روش‌های متنوع دوخت لباس‌ها را آموزش می‌دهند و بهترین بخش آن این است که شما قادر خواهید بود لباس‌هایی که همیشه می‌خواستید را بدوزید.
گردآوری هانیه
